Uit de oude doos

Al sinds 2017 jaagt Akkrum op de tweede klasse. De afgelopen jaren behaalde het Akkrumer vlaggenschip in de derde klasse steeds een stekje in de top-4. Promoveren bleek jaar na jaar een brug te ver. Vooralsnog blijft de jaargang 1995/1996 daardoor de enige waarin er op sportpark ‘De Meine’ tweedeklasse voetbal werd gespeeld. De promotie van toen kwam een stuk meer uit de lucht vallen dan het vandaag de dag zou doen. Het succesverhaal van dertig jaar geleden begon met de komst van trainer Fokke Schouwstra.

Fokke Schouwstra besluit na een jarenlang trainerschap om het in 1992 even een jaartje rustig aan te gaan doen. Hij gaat weer recreatief voetballen in zijn woonplaats Akkrum. Na een aantal maanden wordt hij door het clubbestuur gevraagd om de begeleiding van de keepers op zich te nemen. Dat wil hij. In de winter geeft hoofdtrainer Sietse de Jong aan zijn contract niet te verlengen. De bestuurders moeten op zoek naar een nieuwe eindverantwoordelijke, een karaktertrainer die de manschappen op scherp moet krijgen. Die trainer is snel gevonden. Fokke Schouwstra wordt gezien als de juiste man op de juiste plaats.

Schouwstra moet het in de jaargang 1993-1994 doen met ongeveer dezelfde selectie die het seizoen ervoor een teleurstellende zevende plaats heeft behaald in klasse 4B. De seizoenstart is uitstekend. Daarna zakt Akkrum weg richting de subtop. De thuiswedstrijd tegen koploper Emmeloord in februari ‘94 zorgt voor de ommekeer. Op een bikkelhard, bevroren veld leiden de polderbewoners tot de 70ste minuut met 0-2. In minder dan een kwartier buigt de thuisploeg de score om. Een zege van het collectief, zegt de trotse trainer Schouwstra na afloop in de Leeuwarder Courant. Hij roemt zijn as, met keeper Henny Overdiep, laatste man Peter de Groot, centrale middenvelder Jan Nijholt en diepe spits Mark Goerres. Elders in het veld loopt met jongens als Sietze Eelsingh – ‘mister Akkrum’ die bijna tot zijn veertigste het eerste elftal dient – en de vaak gevaarlijke Gert Jan van der Veen ook genoeg kwaliteit rond. Dat blijkt in het vervolg van het seizoen. Akkrum rijgt na deze krachttoer de overwinningen aaneen en grijpt in april de kop. Met twee opeenvolgende thuiswedstrijden in de drie slotronden wil Akkrum koste wat het kost de titel in eigen huis behalen. Op de laatste speeldag staat namelijk de uitwedstrijd tegen grootste concurrent Emmeloord op het programma.

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor Akkrum als het in de voorlaatste thuiswedstrijd tegen Gorredijk al binnen het halfuur op voorsprong komt dankzij Arjan Jonker. Daarna komt er een vervelende kink in de kabel. Eerst wordt de wedstrijd een kwartier gestaakt omdat de grensrechter van Gorredijk een Akkrum-supporter hardhandig velt. Als nadat de wedstrijd hervat is de gastheren op 2-0 komen besluit arbiter Roffel uit Kootstertille – jaren later hoofdrolspeler op TV in een wedstrijd tussen Twijzel en Dokkum – er de brui aan te geven vanwege herhaaldelijk commentaar vanaf de zijlijn. Dit schopt de plannen van Akkrum lelijk in de war. Ruimte om de wedstrijd uit te spelen is er niet. Vier dagen later staat alweer de volgende wedstrijd op het programma. Die wordt gewonnen, waardoor op 12 mei 1994 een kraker van jewelste wordt gespeeld op sportpark Ervenbos in Emmeloord.

Uiteraard, Akkrum mag het restant tegen Gorredijk nog afwerken maar de druk zit er goed op. Honderden Akkrumers reizen mee naar de polder, waar ook de aanhang van de thuisclub goed vertegenwoordigd is. Het zorgt voor een prachtige ambiance. De wedstrijd stelt niet teleur. Emmeloord vecht voor de laatste kans op het kampioenschap en gaat er vol voor. Akkrum bijt prima van zich af en houdt tot de pauze gelijke tred. Na iets minder dan een uur spelen gaat het mis. Emmeloord komt op voorsprong. Uit het veld geslagen zijn de Friezen allerminst. De roodhemden beginnen direct aan een offensief. Een kwartier voor tijd wordt dit beloond. Jan Nijholt, die vanwege een trainerscarrière afscheid neemt is attent en prikt de bal vanuit een scrimmage binnen. Dolle vreugde bij Schouwstra en consorten, maar de wedstrijd is nog niet ten einde. Met dank aan goalie Henny Overdiep houden de bezoekers stand. In het hol van de leeuw harkt Akkrum de titel binnen op de mooist denkbare wijze.

Een jaar later is de sensatie nog groter als Akkrum ook de derde klasse ontstijgt. Akkrum is in de jaargang 1994/1995 nooit kampioenskandidaat. Sterker nog, velen zien in Akkrum de gedoodverfde degradant. Het degradatiespook doemt zo nu en dan ook op, maar dankzij een uitstekende eindspurt wordt de derde periodetitel in de wacht gesleept. In de nacompetitie blijft de goede vorm behouden. De 0-1 zege in Bolsward op het uitgebluste RES is ingecalculeerd, de 3-0 zege op LAC Frisia die volgt is een stuk verrassender. Akkrum is in de finale om promotie zwaar underdog. Tegenstander GVAV-Rapiditas is al een halfjaar ongeslagen en heeft een paar dagen eerder Oerterp met 11-2 naar huis gestuurd. De Groningers verkijken zich op het terrein van ONB op het Akkrumer collectief, dat het notabene drie kwartier met een man minder moet doen vanwege een rode kaart. Akkrum zegeviert na verlenging met 3-2 en mag voor de tweede keer binnen een jaar een promotie vieren.

Fokke Schouwstra ziet het in de tweede klasse best zitten. Een zwakte is de breedte van de selectie. Dat gaat al snel parten spelen. Met 9 uit 5 wordt er in de tweede klasse prima gestart. Daarna laat de volgende zege 13 wedstrijden op zich wachten. Akkrum degradeert en doet dat een jaar later opnieuw. In 1997 is men terug bij af. Dat avontuur in de tweede klasse, er wordt nog regelmatig over gesproken op de club. Dat een terugkeer naar dit niveau leeft binnen de vereniging is in 2022 te zien. Akkrum haalt dan de finale om promotie. Op het veld van SV Oosterwolde wordt de formatie van trainer André de Vries door een karrenvracht supporters gesteund. Het baat niet. Tegenstander HOC is met 3-0 te sterk.

Op de foto de kampioensploeg van 1994, vlak nadat de titel in Emmeloord is behaald. Staand, van links naar rechts: Fokke Schouwstra (hoofdtrainer), Peter Bosma, Bart Dikkerboom (elftalleider), , Geert Goerres, Jan Nijholt, Oebele Popma, Anne Kalsbeek, Gert Jan van der Veen en Bennie Brander (grensrechter). Gehurkt, van links naar rechts: Peter de Groot, Henny Overdiep, Stefan de Boer, Arjan Jonker, Mark Goerres, Sietze Eelsingh, Klaas Zijlstra, Hans Bos en Teo Welles.

Bron: Op Vriese Velden (Facebook)